“คู่กัน” ต่อให้พลัดหลงกันไปไกล ยังไงก็ต้องได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

“คู่กัน” ต่อให้พลัดหลงกันไปไกล ยังไงก็ต้องได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

คู่แท้อาจไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

ฉันเลิกกับแฟนที่คบกันมา7 ปี สาเหตุเหรอคะ มันเยอะจนจับต้นชนปลายไม่ถูก!

อาจเป็นเพราะมุมมองที่เริ่มไม่เหมือนกัน บาดแผ ลที่เราสร้างให้แก่กันมันถึงจุดแต กหัก และความไม่ยอมรับในพ่อแม่ของเราทั้ง2ฝ่าย..ฯลฯ

ตอนที่ฉันบอกเขาว่า “เราเลิกกันเถอะ!”

เขาตอบตกลงทันที่แบบไม่ต้องคิดอะไรมาก

แม้มันเป็นเรื่องยากสำหรับเราทั้งสองคน เพราะเราเลิกกันไม่ใช่เพราะหมดรัก แต่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราในตอนนั้น

หลังจากเลิกกัน ฉันเอาจริงเอาจังกับการเรียนปีสุดท้าย ทำกิจกรรมทุกอย่างที่มหาลัยมี พยายามทำให้ตัวเองยุ่ง จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงเขา

ส่วนเขา ตัดสินใจไปทำงานที่ญี่ปุ่น ทั้งเขาและฉัน ไม่มีใครอยากอยู่กับรูปแบบชีวิตเดิมๆที่เคยใช้ร่วมกัน

ฉันรู้จักเขาตั้งแต่ปลายมัธยมต้น เขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน จากนั้นก็เริ่มคบกันคุยกันมาเรื่อยๆ ช่วงนั้นมีความสุขที่สุดก็ว่าได้ มันเป็นความรักแบบเด็กๆ

พอเริ่มเข้ามหาลัย อาจเป็นเพราะโลกที่เราพบมันกว้างมากขึ้น เราเริ่มระหองระแหงกันมาเรื่อยๆ จนเขาสมัครรับใช้ชาติและเริ่มทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ความห่างเหินมันยิ่งมาก็ยิ่งมาก เจอกันเมื่อไหร่ก็ทะเลาะกันทุกที ทั้งๆที่ฉันก็คิดว่าเราไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนั้น

หลังจากเลิกกันได้เกือบปี เราต่างคนก็มีคนใหม่เข้ามาในชีวิต

หลายวันก่อน ฉันติดต่อเขาทางเฟส ขอให้เขาส่งคืนของบางอย่างของฉันมา เราคุยกันอะไรไม่รู้เยอะแยะมากมาย ทั้งเรื่องเครียดๆที่ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องตลกไปเสียแล้ว

และโดยไม่รู้ตัว ฉันก็เผลอโทษเขาที่ไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้

เขาตอบฉันมาว่า

“คุณรู้ไหม ผมเสียใจ!”

“เสียใจที่คบกันเหรอ?” ฉันถามจี้ใจดำเขา

“เสียใจที่ไม่ได้พาคุณไปเที่ยวหลายๆที่ที่คุณอยากไป ผมเห็นคุณกับแฟนไปเที่ยวและถ่ายรูปด้วยกันลงเฟส ผมเพิ่งเข้าใจ สิ่งที่คุณต้องการที่จริงมันไม่ได้ซับซ้อน!”

เขาพูดถึงย้อนถึงสิ่งที่ฉันขอให้เขาพาไปเที่ยวช่วงเทศกาลต่างๆ แต่เพราะเขาขี้เกียจไป ก็เลยรับปากไปงั้นๆว่า ไว้วันหลังนะ จน..จนไม่มีวันหลังสำหรับเราอีกแล้ว เขารู้สึกผิดต่อฉันในเรื่องนี้

คุยกันไปมา เขาก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“ผมเห็นภาพหนึ่งที่คุณใส่ที่สวนสนุก ชุดนี้เป็นชุดแต่งงานในฝันของผมเลยนะ”

พูดจบ เขาก็ได้แต่เอ่ยขอโทษว่าไม่สมควรพูดเรื่องแบบนี้กับฉันอีก พอเขาพูดจบ เราก็นิ่งกันไปทั้งคู่

จนเขาเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า

“ผมจะพาแฟนคนนี้เที่ยวที่ต่างๆ ผมจะถนอมเธอให้มากกว่าที่เป็นอยู่นี้”

“แฟนฉันคนนี้ก็พาฉันไปเที่ยวบ่อยๆเหมือนกัน ฉันก็จะถนอมเขาให้มากเช่นกัน”

หลังจากวันนั้น ฉันกับเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ฉันไม่อยากให้แฟนของฉันเสียใจ และฉันก็คิดว่าแฟนใหม่ของเขาก็ไม่อยากเห็นเขาคุยกับแฟนเก่าของเขาเช่นกัน

คู่แท้ อาจไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

คู่ชีวิต อาจไม่ได้เกิดจากความรักตั้งแต่ต้น

คู่กัน ต่อให้พลัดหลง ยังไงก็ต้องได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

เลิกกัน อาจไม่ได้เลิกรัก แต่เมื่อต้องจากกันก็จงอวยพรซึ่งกัน


ที่มา...https://www.rowwadee.com/?p=7672