“ความสุข” มิใช่สิ่งที่ต้องแสวงหา หากเพียงแต่เรา “ต้องมองให้เห็น”

“ความสุข” มิใช่สิ่งที่ต้องแสวงหา หากเพียงแต่เรา “ต้องมองให้เห็น”


มันไม่ต้องดิ้นรนหา ดิ้นรนแล้วมันเหนื่อย มันทุกข์

มันมีอยู่รอบตัวเราแล้ว บางทีมันอยู่ต่อหน้า

แต่เราไม่เห็นเพราะมัวแต่มองพื้น

เพียงถ้าเราเงยหน้าขึ้นมานิดเดียวก็จะมองเห็น

เมื่อ แ ม่ ชี และนักเรียนไปเดินธรรมยาตรา

เดินตากแดดทั้งวัน นอนกลางดิน กินกลางทราย

หลายคนทั้งชีวิตไม่เคยเดิน ๑๐ กม.ในหนึ่งวัน

การเดินบนลูกรัง เหนื่อย

รอบตัวแห้งแล้ง ต้นไม้เขรอะด้วยฝุ่น

ถ้ามัวแต่เดินก้มหน้าอย่างเดียว ก็จะทุกข์

แต่หากมองไปข้างหน้า เงยนิดหน่อย จะเห็นฟ้า เห็นเมฆ

มันต่างกันมาก จากที่เห็นแต่พื้นแตกระแหง ใจหม่นหมอง

พอเงยหน้าเห็นเมฆเบาๆ ความรู้สึกก็เบาไปด้วย

กลายเป็นคนที่มีความสุขง่าย

เดินพบร่มไม้ก็มีความสุขแล้ว

เจอลมพัดมาเบาๆ ก็มีความสุขแล้ว

จะพบว่าความสุขมันหาง่าย

แม้แดดร้อนก็มีความสุขเพราะได้เดินกับเพื่อน


ขอขอบคุณ : พระไพศาล วิสาโล