เรื่องที่ทุกข์อย่าไปจำ อ โ ห สิ ก ร ร ม ให้เขาไป

เรื่องที่ทุกข์อย่าไปจำ อ โ ห สิ ก ร ร ม ให้เขาไป

“ธรรมะ” คำสอนของพระพุทธองค์ จึงสอนให้ทุกชีวิตเข้าใจและอยู่ร่วมกับทุกข์ เมื่อละวางใจได้ก็จะทุกข์น้อยจนรู้สึกๆ เฉยๆ กับทั้งทุกข์และสุขที่ผ่านเข้ามา

พระนักปฏิบัติ ครูบาท่านทั้งหลาย ท่านเห็นถึงเหตุและผลตรงนี้ จึงอยากตัดจากกองทุกข์ทั้งมวล

ต้นเหตุแห่งทุกข์คือ “การตัดไฟแต่ต้นลม” นั่นคือ “ไม่ต้องเกิดก็ไม่ทุกข์อีก”

โกรธ โ ม โ ห อา ฆ า ต มาดร้ายใคร ก็อโหสิกรรมเขา

ใครทำให้เ จ็ บซ้ำน้ำใจ เบียดเบียนชีวิตเราและคนที่เรารัก ก็ไม่คิดแก้แค้น เอาคืนความโ ก ร ธ

ไม่ใช่โ ง่หรอก เพียงแต่ท่านทั้งหลายเหล่านั้น ไม่เห็นประโยชน์อันใดที่จะตามแก้แค้น เอาคืน เพื่อให้ได้ความ ส ะ ใ จ เพียงชั่วครู่

แต่ต้องเวียนว่ายในวัฏจักรนั้นยาวนาน เกิดใหม่ก็ต้องเจอคนเหล่านั้นซ้ำๆ ไม่เขาชดใช้เรา เราก็ต้องชดใช้เขา

เวลาที่เราทุกข์ ท่านทั้งหลายยังไม่เรียนรู้บทเรียนนั้นอีกหรือว่ามันทุกข์ ท ร ม า น เจ็บปวดเพียงใด ยังอยากเจอ อยากเจ็บ อยากทุรนทุราย ซ้ำๆ วนเวียนไม่จบสิ้นอีกทำไม

คนเราเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมที่ทำ ทุกเหตุในชีวิตไม่มีความบังเอิญ มีแต่ถูกกำหนดด้วยผลของกรรมที่เกิดจากการกระทำของเราทั้งนั้น

เมื่อบุญมาก บุญก็จะช่วยนำพาเราให้ห่างความทุกข์ แต่เมื่อความทุกข์ไล่หลังมาทัน เราต่างก็ต้องชดใช้ทุกคน

วางลงเถอะหนาใจที่ยึดมั่นถือมั่น ไม่ยอมปล่อยไม่ยอมวาง จะแบกให้หนักถือให้เหนื่อยอยู่ทำไม

‘หนทางหลุดพ้น คือ ธรรมะ คำสอนของพระพุทธองค์อยู่ตรงหน้าแล้ว ถามตัวเองเถิดอยากหลุดพ้นจากกองทุกข์ที่เราขุดฝังตัวเองไหม?”


ที่มา...http://www.pigdaily.com/3309/