เจอกันได้เพราะ “กรรม” ไม่ใช่เรื่อง “บังเอิญ”

เจอกันได้เพราะ “กรรม” ไม่ใช่เรื่อง “บังเอิญ”

คนที่มี ‘กรรม’ ต่อกันจะเดินมาเจอกัน เพราะการเจอกันไม่มีคำว่า ‘บังเอิญ’ ไม่เพราะกรรมเขาที่มีต่อคุณ ก็กรรมคุณที่มีต่อเขาจึงได้มาเจอกัน และกรรมนั้นจะพาคนทั้งสองมาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น และเมื่อ ‘หมดกรรม’ ไม่อยากจากก็ต้องจาก สิ่งใดที่เราทำมา ไม่อยากเจอก็ต้องเจอ สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำมา ไม่อยากจากก็ต้องจาก นี้ละที่เรียกว่า ‘กรรม’ ดังนั้น...

การที่เราโดนกระทำจากคนอื่นนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเป็นผลของกรรมที่เราทำมาก่อน แต่เราก็คงพิสูจน์ไม่ได้ว่าอดีตเราเคยทำมาจริงเหรอ ดังนั้นแล้ว เราควรมาคิดว่า ถ้าเกิดมันเป็นเรื่องจริง ดังนั้นแล้วเราไม่อยากที่จะสร้างกรรมกับเขาอีก ไม่อยากให้เขามาทำร้ายอีก เราจึงหัดที่จะให้อภัย ปล่อยเขาออกจากใจ เลิกสร้างกรรมต่อกัน ส่วนตัวเขาจะสำนึกหรือไม่ ให้คิดซะว่า เราให้อภัยเราได้บุญ

เราได้เลิกยุ่งเกี่ยวต่อกันส่วนเขาก็คงจะได้รับกรรมที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับกรรมนั้น ดังคำที่ว่า ‘บุญใคร กรรมมัน’ ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ‘ความบังเอิญ…ไม่มีจริง’ เพราะทุกสิ่งล้วนต้องมีที่มา ที่ไป นั่นก็คือ ‘ตัวกรรมที่นำพามา’ แต่เมื่อพามาเจอกันแล้ว หลังจากนั้นคือ ‘ตัวเราเอง’ เป็นคนกำหนด จะกำหนดให้ดี…ก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแย่… ก็ทำร้ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่…‘เราเลือก’ การพบกันในปัจจุบัน คือ ผลของกรรมในอดีต แต่ชีวิตจะเป็นเช่นไรในอนาคต คือ ผลของกรรมที่เราจะทำในวันนี้...


ขอขอบคุณที่มาจาก : ธรรมทาน