บางเรื่องรู้ไว้ก็ดี แต่.. บางเรื่องไม่รู้จะดีกว่า

บางเรื่องรู้ไว้ก็ดี แต่.. บางเรื่องไม่รู้จะดีกว่า


ปรัชญาชีวิตที่ 1 หูดี และ หูหนวก

หญิงสองคนเป็น ม ะ เ ร็ ง วันที่ไปฟังผล..

เธอทั้งสองนั่งรออยู่ในห้องเดียวกัน

หญิงหูดี… ได้ยินทุกถ้อยคำที่คุณหมอกระซิบคุยกับพยาบาลในห้องข้างๆ

เธอจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่เกิน 6 เดือน

ส่วนผู้หญิงอีกคนจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียง 3 เดือนเท่านั้น

หญิงหูหนวก… ไม่ได้ยินสิ่งที่คุณหมอกระซิบคุยกัน

อย่าว่าแต่เสียงกระซิบเลย ต่อให้คุณพูดอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอก็ยังถามเสียงดังใส่หน้าอีกว่า… “ ห๊ะ เธอพูดอะไรนะ พูดดังๆหน่อยสิ ”

หลังจากนั้น 3 เดือน หญิงหูดีก็จากโลกไปตามที่ได้ยินหมอพูด

ส่วนคนหูหนวกยังมีชีวิตต่อมาจนถึงทุกวันนี้… นี่ก็เลยมาเป็นปีที่สามแล้ว !!

หรืออาจเป็นเพราะ ไม่ได้ยิน ไม่ได้รับรู้ข่าวร้าย ไม่ได้ฟังเรื่องแย่ๆ

จิตใจเลยไม่คิดไปถึงเรื่องเหล่านั้น และ อยู่ได้อย่างมีความหวังในชีวิตต่อไปเรื่อยๆ

ปรัชญาชีวิตที่ 2 สายตาสั้น สายตายาว

ชายสองคนเป็นเพื่อนรักกัน

คนหนึ่งสายตา ยาว อีกคนหนึ่งสายตาสั้น

ทั้งสองคนออกเรือไป… เรือพลิกคว่ำกลางทะเล

ขณะที่ต่างคนต่างก็พยายามดิ้นรนพยุงตัวอยู่กลางทะเล

จู่ๆ คนสายตา ยาวก็เห็นเรือน้อยลำหนึ่งลอยห่างอยู่ไม่ไกลนัก

และ ดูเหมือนมันกำลังลอยมาทางพวกเขาด้วย

เพื่อนที่สายตาสั้นก็เห็นเช่นกัน แต่เห็นแบบพร่ามัว

ทั้งสองคนต่างพากันออกแรงว่ายอีกครั้งเพื่อจะไปถึงเรือลำน้อยลำนั้น

ว่ายไปๆ คนที่สายตา ยาวก็หยุดว่าย เพราะเขาเห็นแล้วว่านั่นไม่ใช่เรือ

แต่เป็นเพียงแค่ขอนไม้ท่อนหนึ่งเท่านั้นเอง

แต่คนที่สายตาสั้นไม่รู้ว่านั่นคือท่อนไม้

เขายังคงพยายามพาตัวเองไปถึงเรือน้อยลำนั้นให้ได้

เมื่อเขาว่ายไปถึงท่อนไม้ท่อนนั้น ก็พอดีกับที่เขาเห็นว่า

ฝั่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เขาอยู่อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นเอง

เพื่อนที่สายตายาว จ มน้ำ ส่วนคนสายตาสั้นรอดชีวิต

ปรัชญาชีวิตที่ 3 วิเคราะห์ และ ลงมือทำ

วินัย และ มงคลเปิดบริษัทเล็กๆเหมือนกัน

ช่วงวิกฤตเศรษฐกิจ วินัยผู้คำนวณเหตุการณ์ได้อย่างแม่นยำ

รู้ว่าจะมีเจ้าของธุรกิจขนาดเล็กประมาณ 30% ต้องปิดตัวลง

และ บริษัทของเขาก็คงไม่รอดแน่ๆ เขาตัดสินใจปิดกิจการ

แล้วปันเงินส่วนหนึ่งให้ลูกน้องในบริษัทเพื่อไปทำทุน

ส่วนมงคล เขาไม่ค่อยรู้ทิศทางของเศรษฐกิจ

คนส่วนมากมองว่ามงคลเป็นเจ้าของกิจการที่ โ ง่ ด้วยซ้ำไป

เพราะ ทำธุรกิจแบบไม่ค่อยสนใจข่าวสาร ตั้งหน้าตั้งตาทำอย่างเดียว

เมื่อได้ยินวินัยเล่าถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาบอกกับวินัยว่า

“ อนาคตเป็นเรื่องที่ยากคาดคะเน มันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดก็เป็นได้ ”

มงคลคิดว่า หากยังคงหางานให้ลูกน้องทำได้ในแต่ละวัน

โอกาสก็เป็นของเขา และ ลูกน้องในบริษัท

สุดท้าย… บริษัทของมงคลยังคงดำเนินกิจการมาจนถึงทุกวันนี้

ว่ากันว่า… เรื่องบางเรื่องไม่รู้ดีกว่ารู้

หูหนวกสงบกว่าหูดี วิเคราะห์เก่งไม่เท่าลงมือทำ

นี่คือสิ่งที่เรามักจะพูดกันอยู่เสมอว่า “ ทำตัว โ ง่ บ้างก็ดีเหมือนกัน ”

อันที่จริง ความสุข และ ความสงบอาจซ่อนอยู่กับความไม่รู้

หรือ อาจจะรู้แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ ปล่อยผ่านไปบ้าง

เพราะเมื่อไหร่ที่เรา ฉลาด และ รู้เท่าทันผู้คน

ความสุขความสงบก็เหมือนจะหายไปจากชีวิตเราในทันที

Cr. ข้อคิดดีๆจาก : นุสนธิ์บุคส์
และ http://bitcoretech.com/some-things-know-well-but-some-things-do-not-know-better/